We leven in een bijzonder spannende tijd. Er is gigantisch veel gaande. Dat kan er voor zorgen dat we de hele dag op laptop / telefoon zitten en alles willen weten. Dan zitten we voornamelijk in het hoofd. Er is niks mis met denken of op de hoogte zijn van alles wat er speelt in de wereld. Als dan alles van buiten naar binnen komt, worden we die buitenwereld. En is er niks meer van onszelf. IN onszelf is de informatie van ons ZELF aanwezig. Die komt uit het HART. Als we dan via ons HART ons brein aansturen vormt het hologram zich van binnen uit naar buiten. Doordat er zoveel info op ons afgestuurd wordt de laatste jaren (vooral sinds de maatregelen) kunnen we gemakkelijk onszelf verliezen in de wereld. En raken we onszelf kwijt. Dat is ook eigenlijk de bedoeling van de krachten achter de schermen. Dat we zo opgaan in alles dat we niet meer weten waar het echt om gaat. Dat we als robots door het leven gaan en niet meer in staat zijn om te VOELEN. Daar hebben we RUST en RUIMTE voor nodig. Om onszelf te ervaren. Kan dat nog in deze hectische wereld ? Daar moeten we dan wel zelf voor kiezen.

Het is prachtig dat er een supertechnologische ontwikkeling is, maar daarin mogen we wel afstand bewaren van de computers en er niet in opgaan. Juist de samenwerking met computers kan ontzettend veel brengen. De samenwerking tussen HART en hoofd. AI en BRON. Het begint echter wel met het HART en van het HART naar het brein. En niet andersom. Worden we gestuurd door de buitenwereld of de AI ? Of maken we keuzes op basis van wat we ZELF voelen ?

Veel problemen in de wereld ontstaan door afwezigheid van voelen. De politiek probeert de problemen op te lossen door veel denken in oude patronen. En juist dat is het probleem. “We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.” – Albert Einstein”.

Yfke Laanstra schrijft over het snijvlak van bewustzijn, computertechnologie en menselijk potentieel : https://www.yfkelaanstra.com/. We gaan hoe dan ook die kant op en het gaat razendsnel de komende tijd. Vliegende auto’s zullen er straks zijn, we gaan met VR brillen door werelden reizen en er zullen politie robot honden op straat te zien zijn. Dat is dus allemaal reuze interessant en onvermijdelijk en juist daarom is het belangrijk om onszelf niet te verliezen in een volgende laag.

De film “Inception” uit 2010 van Chrisopher Nolan laat het mooi zien hoe we steeds een laag dieper kunnen vallen :

Zo zitten we al ontzettend laag op dit moment en door de uitrol van de Metaverse gaan we nog een laag dieper. We dragen al de VR bril als Oorspronkelijk Wezens en nu gaan we in deze computerwereld ook een VR bril dragen. Een wereld, in een wereld, in een wereld. Het is allemaal interessant, maar hoe komen we weer terug in de Oorspronkelijke Wereld. Als we een computerspelletje hebben gespeeld doen we de computer weer uit en zijn we weer wie we echt zijn in deze opgebouwde realiteit. Dat mogen wij dus ook doen in deze computerwereld. Zo af en toe weer uitpluggen, want anders blijven we voor Al Tijd hangen in deze computerwereld.

In de film The Matrix pluggen ze ook in en gaan daar ook weer uit. Veel mensen weten niet meer dat we ingeplugd zijn, dus doen ook geen moeite om uit te pluggen. En zo gaan we van leven naar leven naar leven in eindeloze rondjes in deze opgebouwde realiteit. We bewegen horizontaal in plaats van verticaal.

De uitrol van de Metaverse is dus een laag dieper. Het enige wat we mogen doen is juist onsZELF ontrekken uit deze wereld en zo onze ego / computerspeler aansturen die verblijft in deze computerwereld. Zolang we maar bewust zijn van het feit dat we in een computerwereld leven en dat WIJ van Oorsprong hier niet Thuis horen.